Over mij in het kort:
Beste Gallī
Dan peins je even: "Wie is Wiebe?" Okay, vroeger gebruikte ik mijn doopnaam Wiebertus, maar dat is al tijdens de internaatsperiode veranderd. Sommigen noemden mij enkele jaren Wiebo, maar het is dus Wiebe. Mijn vaste basisbladzijde is http://www.vanderworp.org/Wiebe_van_der_Worp. Hierna heb ik wat geschreven over mijn internaatsperiode en wat andere achtergronden.
Contents
Over de Reünie
Helaas is dit de enige echte grote reünie
Je zit wat te denken over de reünie en dan komen er veel zaken boven. Een van die punten die ik naar de oude garde mailde: Na deze reünie zou je over tien jaar er weer een kunnen organiseren maar oude kippen is een letterlijk uitstervend ras en toen kwam ik voor mijzelf tot de conclusie dat deze reünie een unieke happening is omdat er nog "oude" kippen zijn!
Typo
Als ik laat nog wat typ dan zijn de vingers niet zo precies meer. Een van de spelfoutjes wil ik niemand onthouden: de o zit naast de i op het toetsenbord en ik typte heel toepasselijk www.oudekoppen.nl i.p.v. www.oudekippen.nl!
De klasseboeken
Van Paul Boelens kreeg ik de klasseboeken 1969-1972 te leen om te scannen, even een paar uur vinden om het te doen. In de tussentijd krijg ik van iemand een voorbeelduitwerking van een proefwerk waarvan ik dacht: "dat zouden wij ook zo oplossen"...
(Dank aan Koen Vervloesem, http://www.vervloesem.eu/qed/?p=38)
Beetje technisch
http://www.oudekippen.nl is voor mijzelf weer een bewijs dat een eenvoudige wiki (moinmoin) een zeer waardevol hulpmiddel bij de organisatie is, samen met de maillijst.
Internaatsperiode
Het huis uit
Mijn vader voer, was lang van huis en een lastig jochie als ik was een ramp voor moeders. De brugklas op "De Breul" in Zeist was alles behalve goed doorlopen. Dus voor ik er zelf erg in had zat ik al in Roermond. Ik herinner me nog goed hoe we eerder (1974) een rondleiding over het prachtige terrein hebben gehad van JeanSmeets en zo werd de beslissing voor mij genomen. Het was een andere wereld zo bleek al snel maar ik kon mijn draai redelijk vinden.
Time it was, and what a time it was, it was A time of innocence A time of confidences Long ago it must be I have a photograph Prison your memories They're all that's left you (Simon&Garfunkel)
Het buurmeisje I
Nu woonde er een meisje op Heinsbergerweg 186 en dat meisje had 130 buurjongetjes. Niet één jongetje probeerde haar het hof te maken terwijl haar schoonheid daar toch genoeg aanleiding toe gaf. De reden was simpel: haar vader was de concierge "Stemkens" waar iedereen wel enigszins ontzag voor had, ondanks zijn geringe grootte. Uitzondering was GerritKivit die het als een echte vrouwenjager niet kon laten en omdat hij mijn vriend was kwam ik automatisch in contact met haar. Enfin, van het één kwam het ander en ondanks dat haar vader iets mompelde als "Zonder kist sigaren en fles cognac komt er geen kerel door de deur" kregen we stevige verkering. Zo stevig dat we ondanks alle statistieken over scheidingen toch nog steeds bij elkaar zijn.
Visie heren, langetermijnvisie, daar draait veel om en ik kan gniffelen bij de gedachte dat ik deze vrouw onder al jullie neuzen heb weggekaapt.
Opstand n 1976
Hoe ouder ik werd, hoe makkelijker de jaren op het internaat verliepen, niet in de laatste plaats omdat ik een derde thuis had. Ik zat in flat A tijdens de invasie van B en C, ik zag HarryValk vanuit de herenflat allerijl over zijn balkon springen om de opstand te onderdrukken, jeugdleiders en Fittipaldi scheurden het terrein op maar er was geen beginnen aan. Iedereen was door het dolle. Sommigen sloten zich op in hun kast uit angst, later moest er een zoektocht ondernomen worden omdat ene PierreVanDerGiessen spoorloos was. De brandslangen spoten en spoten, de trappen veranderden in watervallen, wat een toestanden. Zoals met alle oorlogen is de aanleiding vaak ondergeschikt maar voor wie het wil weten: Flat-A-ers namen borden en bestek mee uit de eetzaal en gooiden die na gebruik uit het raam op het lager gelegen dak. Gevolg was dat het dak overal lekte in met name de studiezaal en "dat moest maar eens afgeleerd worden" - een prima smoes. Na weken werd echter duidelijk dat de "collateral damage" groot was. Het linoleum was flink beschadigd door het water.
Opstand n+1
Ik zat de log van JoepClaessens door te lezen en kwam daar dat verhaal van dat kampvuur tegen en het verhaal van de films. De aanleiding was dat er ongein in de kelder had plaatsgevonden met de brandslangen. Tijdens de studie in de zalen was dan het moment om iedereen erop aan te spreken door de prefecten en uiteraard, niemand had het gedaan. Resultaat: We mochten met zijn allen de aangekondigde film niet meer zien. In de eetzaal vervolgens brood en kaas blijven bijbestellen en met de pakketten op naar het tweede bos en wel precies hier. In het donker een kampvuur en op een gegeven moment gooit MarcoGreep er een aanstekergasfles in. Vervolgens gaat iedereen achter een boom staan maar er gebeurt helemaal niets. Marco wordt overmoedig, neemt een aanloop en springt over het vuur. Dat herhaalt zich een aantal keren waarna een jongen - ik meen PaulRomeijn - hem bij zijn arm pakt en achter een boom trekt. Niet lang daarna explodeert de fles en spat het vuur volledig uit elkaar. Zoiets noem je geluk! Marco had een tijd daarna nog een akkefietje waar hij minder geluk had, maar sommige dingen kun je maar beter niet publiek vermelden.
Simon Homburg
Het eerste en tweede jaar zaten we met vier internen in de klas op het schoolpad: GerritKivit, MarcelVanRensch, SimonHomburg en ik. Het waren goede en zorgeloze tijden. Simon ging in 1976 op vakantie met ThomasRubens en overleed in Spanje. PatrickDekkers en ik zaten op een zeilkamp en zagen elkaar een week later opnieuw tijdens de begrafenis. Heel tragisch en leeg daarna. Als volwassene bedenk je dan wat een hel dat voor die ouders en broers moet zijn geweest.
Bounty
De prefecten hadden kantoortjes waar je op beperkte tijden in de rij kon gaan staan om wat geld te krijgen om basisbehoeften als schriften en tandpasta in de stad te kunnen kopen. In een klapper werden nauwgezet uitgegeven bedragen bijgehouden die van het door de ouders gestorte saldo werden afgeschreven. Sommige internen probeerden complete fietsen te declareren omdat die "gestolen" waren en in zeer zeldzame gevallen vielen ze niet door de mand waarna ze weer heel lang vooruit konden maar meestal was het toch echt onderhandelen over dubbeltjes. Misschien was ik er ook wel niet zo bedreven in.
Een van de internen was DavidWielkens. Hij was van Surinaamse afkomst en vliegensvlug. En hoewel het een sympathieke jongen was kon hij bij anderen het bloed onder de nagels halen. Zijn donkere kleur bezorgde hem zijn bijnaam Bounty: "Een tropische verrassing in Hollandse melkchocolade" n.a.v. een toenmalige reclame-uiting op TV. Hij stond voor mij in de rij voor geld en ging het kantoortje binnen. Ik weet niet precies wat er besproken werd maar we hoorden de gemoederen flink oplopen waarna de deur openvloog en Bounty de deur uit rende met AndréVanEmpel ("Fitipaldi") vlak op de hielen. Na een voorsprong opgebouwd te hebben stond David stil op het grasveld, schold hem flink uit en maakte de situatie voor zichzelf nog erger om vervolgens lachend verder te rennen voor zijn leven! Die dag heeft niemand meer iets van hem vernomen.
De andere kant...
Als je dan wat ouder bent heb je geen last meer van de onderdrukking door ouderejaars. Ook daar kijk je later anders op terug. Iedere eerste- en tweedejaars werd wel verplicht om bedden op te maken, geen probleem, maar sommige jongens zijn toch wel heel erg systematisch getreiterd gedurende hun jarenlange verblijf. Sommige treiteraars waren ronduit ziek van geest en veel ellende onttrok zich aan het oog. Tijdens de organisatie van de reünie bereikte mij een verhaal van iemand die seksueel mishandeld was en dat is na 30 jaar toch ronduit schokkend. En laat ik daarbij zeggen dat er toch een aantal internen zijn die mij persoonlijk gezegd hebben niets meer met die tijd te maken willen hebben. Jammer.
Turbo-verhuizing
Nee, leuker waren dan de verhuisacties: een kamertje met 15 man leeghalen en opbouwen in een andere kamer waarop de kamerbewoner naar JeanSmeets liep en wij - tegen de tijd dat JeanSmeets boven was - gewoon alles weer op zijn plek hadden en onschuldig op een veilige afstand stonden te kijken.
Vrijheid
Op je 16e een brommer gaf je zoveel vrijheid, wat hebben we met zijn allen vaak de buurt onveilig gemaakt en wat hadden we een lol. Die warme zwoele zomers, de kinderlijke onbezorgdheid en je eigen zalige naïviteit, wat zou ik die tijd nog eens graag overdoen!
Ach dit is ook maar een korte braindump, de jaren vliegen om, het zij zo, carpe diem, tijd voor een krachtige reünie, tijd voor oude koeien, hoe zal het iedereen vergaan zijn, ik kijk er echt naar uit!
Het buurmeisje II
LiesbethVanDerWorp is een drijvende kracht tijdens de organisatie van de reünie. Ik zeg dat graag want ze verdient jullie waardering in het bijzonder. En als we de reünie houden dan koop ik een stevige kist sigaren en cognac voor mijn schoonvader die ons als een achtergrondproces aan het helpen is om er een succes van te maken. Dat heeft hij na al die jaren wel verdiend!!