Van ArthurVanThiel:
Niet te vergeten op het internaat waren de nonnen. Ongetwijfeld inmiddels allen overleden. Met een eigen afdeling, "Clausure" geheten, waar je langs kwam bij de deur naar de eerste slaapzaal. Daar mocht niemand naar binnen. Ze hadden een slaapzaal met de oude chambretten van het internaat en daar kon je mooi naar binnen kijken vanachter het raam als je de trap op ging naast de keuken (die leidde naar het domein van de 'pisnon' ofwel de ziekenzuster). Ik heb ze daar ooit zonder kap kussengevechten zien houden totdat ze in de gaten kregen dat ik stond te kijken. Een mooi beeld om te zien dat het ook maar gewone 'meiden' zijn.
De nonnen waren belangrijk voor: eten koken, tafel dekken, bedden opmaken (dat gebeurde elke dag!), vloeren dweilen enzovoort. Veel contact met en ontzag voor hadden we er als internen nauwelijks mee. Alleen de pisnon, die had je wel eens nodig als je geen zin had om naar school te gaan. Haar enige middel om te testen of je ziek was, was de thermometer: geen koorts: niet ziek. Natuurlijk werd er heel wat afgeklooid met lucifers (toen waren aanstekers van het merk Poppel nog een tientje bij de Hema) en dat betekende ook regelmatig het einde van de thermometer of 43 graden koorts...
Zelf heb ik maar een half jaar op de slaapzaal (1) gelegen. Daarna kwamen er meer internen en werd er uitbreiding gezocht via kamers. Zo kwamen mijn broer Pieter en ik in januari 1962 als eersten op een kamer achter slaapzaal twee naast de slaapkamer van OttoJansen te liggen, al gebruikten we destijds natuurlijk vooral zijn bijnaam. Op een avond heb ik die kamer leuk aangekleed met platen van een ongetwijfeld zeer verantwoorde kalender (ik geloof met foto's van Romeinse tekeningen), maar de volgende dag was alles er af. Op de binnenkant van een wikkel van een chocoladereep stond met potlood de tekst: "het is hier geen platentent". De afzender was onleesbaar, maar het was duidelijk: de zuster die onze bedden altijd opmaakte. Alleen mijn gefiguurzaagde figuren waren blijven hangen. Wij moesten ons ongetwijfeld aanpassen aan de sfeer van de andere herenslaapkamers met wellicht weinig meer aan de muur dan een crucifix.