JosMol

== Je naam ==Jos Mol

E-post: <josmol@moldata.nl>

Ik ben inmiddels bijna 56 jaar, getrouwd, en twee zonen van respectievelijk 28 en 25 jaar. Na mijn tijd op het Bisschoppelijk College ben ik naar Amsterdam gegaan en heb ik geneeskunde gestudeerd. Daarna ben ik in de psychiatrie gaan werken als sociaal geriater. Inmiddels doet ik dat meer dan 25 jaar in het GGZcentrum West Friesland in Hoorn.

Daar wij met vier broers (Piet ,Kees en Paul) op het Bisschoppelijk College hebben gezeten zijn onze belevenissen en ervaringen nog vaak ter sprake geweest.

De herinneringen zijn talrijk en het zou te ver voeren om ze hier allemaal te bespreken. Ik heb daar ten slotte zes jaar gezeten, gewoond geleefd en gesport. En natuurlijk ook op school gezeten. Eerst op het oude internaat dat er meer een gesloten instelling was en later op het meer open Schöndelen. De chambrettes was natuurlijk iets heel bijzonders zeker als je thuis een eigen slaapkamer gewend was. Het was ook niet altijd even rustig en soms vlogen de schoenen door de lucht. Het was natuurlijk helemaal niks van die houten keet met een gordijntje. Ik herinner me nog de Mariabeelden die van zolder gehaald zijn en in bed gelegd zijn. Nooit hebben wij de reactie van de nonnen gehoord of gezien. Wat mij ook nog altijd bijstaat waren de klasjes. Daar gebeurden natuurlijk ook wel het een en ander. Ik herinner mij dat ik ooit verwachtte dat er iemand binnen zou komen en die ik wilde begroeten met de bananenschil. Helaas was het niet de verwachte personen maar onze prefect Otto Janssen. Ik geloof dat ik daarna wel enige tijd bij de verwarming het doorgebracht. Ik kan dat ding nog uittekenen. Ach en we hadden wel eens met zijn allen straf. Eens moesten we op zondag verplicht studeren omdat we met z'n allen weigerde iets bekend te maken. Castro was toen onze surveillant en iemand vond het nodig om hen een vuurtje te geven om zijn sigaar aan te steken. Maar helaas was dit brandspiritus aansteker en de sigaar werd dus verziekt. Dat deed niet veel goeds aan de spanning die er al heerste. Wat kon die man rood aanlopen! Veel van mijn tijd heb ik mogen besteden aan de Toneel activiteiten. Nico van Stiphout was de organisator en initiatiefnemer voor de diverse grote toneeluitvoeringen of cabaret die in die tijd hebben plaatsgevonden. Ik herinner mij de “Belletrie” (zie fotopagina), de eenakter “Dagboek van een gek” door Jozef van den Berg en een stuk dat zich afspeelde in de Romeinse tijd waarbij echte kippen (zie fotopagina) op het toneel aanwezig waren. Wat er met die kippen is gebeurd willen jullie niet weten. Achteraf gezien waren de werkzaamheden aan het toneel best gevaarlijk. Soms moet je tussen het dak en het plafond richting toneel kruipen om lampen te vervangen. Een misstap en je lag 10 meter lager op de vloer van de aula. Ook de ladder die we gebruikten was een gammel geheel maar gelukkig is hij nooit omgevallen. Ik heb ook nog de door Nico op de kop getikte 36 mm projector mogen bedienen. Dat was een hele aanwinst maar een bewerkelijk apparaat dat met koolspitsen werkte en ozon produceerde. De films kwamen aan op kleine rollen en moesten aan elkaar geplakt worden anders waren er veel te veel pauzes. Dat was een hele klus en ging soms ook wel eens fout. Maar de kwaliteit van de films was van hoog gehalte. “Het zevende zegel” van Bergman en “Jour de Fete” herinner ik mij nog. Als er een technicus werd ik ook wel eens extern ingeschakeld. Een keer was er een gelegenheid met films over Zuid-Afrika. Dat was voor het eerste dat ik iets zag van de apartheid. Was geen prettige avond en ik ben snel vertrokken. Bij zo’n volgende gelegenheid zou ik het apparaat saboteren. Gelukkig heeft zich dat niet meer voorgedaan.

Van de leraren weet ik ook nog veel te herinneren. Ik herinner mij Breukers in de voorbereidingsklas een druk en vurig baasje die overigens perfect de Nederlandse grammatica kon uitleggen. Helaas is dat bij mij nooit beklijft en aps veel later kwam ik er achter dat ik een vorm van dyslexie heb). Er was ook een andere leraar eentje uit de vorige eeuw met de stofjas aan. Jan Carpé onze onrustige Nederlandse leraar, sigaret rokend, probeerde de klas rustig te houden. De heer Engels ("klootje"), wiskunde, die vanaf de eerste minuut duidelijk maakte wie er de baas was. Zijn snerpende stem hielp hem daarbij daarbij heel goed. Tielens die ons de Franse taal moest bijbrengen. Aan hem denk ik nog met veel plezier terug. Door zijn begeestering over de Franse taal is het een van de weinige talen waar ik veel plezier aan heb beleefd. Hij liet zien dat achter een taal en volk zat met cultuur. Onze Duitse leraar,Willems, kon naar mijn idee geen lesgeven. Het enige wat ik van hem nog herinner is de kreet: “Fünf Stuck”. Dat was het antwoord wat hij gaf als je hem een vraag stelde. Het betekent vijf literatuur werken moest bestuderen. Mijn duits heb ik maar bijgespijkert tijdens een verplichte stage van 6 weken in Duitsland. En dan de onze wiskundeleraar Castro aan het eind van zijn studie wiskunde stond hij wereld voor de klas. Hij had de pech dat we net begonnen waren met de nieuwe wiskundige methoden met vectoren. Hij had de hele kluif aan maar heeft de klus geklaard. Kostte wel vaak zweetdruppeltjes. Biologie van priester Thijssen, geloof ik, was een beetje saai. Maar als je straf van hem kreeg was het wel zinvol. Gam maar eens 50 planten determineren langs de weg. Nou ik heb daar wel vervelender straffen gehad hoor. Lamboo onze gedreven gymnastiekleraar met een agenda vol tabellen hoe je je hardloopsnelheden, de ver en hoog springafstanden, vertaalde naar een cijfer. Teleurgesteld ben ik nog altijd dat het hem geen zwemdiploma gekregen. Hij was daar in keihard. Ik had een verkeerde beenslag. Maar hij stond wel als eerste in de rij als er zwemwedstrijden gedaan moesten worden om mij te vragen. Toen ik zei dat ik dat niet meer wilde als ik mijn zwemdiploma niet zou krijgen was onze liefde over. Ja en dan als laatste de heer Nevels. Over hem deden duistere geruchten de ronde. Voor onze leerlingen was hij een gevaarlijk man. Hij stimuleerde ons tot de gekste dingen. Zoals het maken van eigen bommetjes die we ooit eens uitprobeerden in de weilanden. De boer die op zijn tractor langs kwam zal er nog over praten. Maar synthetische slagroom van hem smaakte nergens naar. Maar het blokje natrium dat hij een water dompelde was toch iets te groot en gaf dus een spectaculair resultaat.

Klaasoudste was oom zo'n klus en bij de zwakke lerarenw as je dus de klos als zij de klas niet rustig konden houden. Dan had je weer even vrije tijd of kon je de volgende les nog even voorbereiden. Voor geschiedenis hadden we er zo eentje een nieuwe. Ik heb hem weinig gezien want hij stuurde mij er elke keer al na 5 minuten uit. ja je moest er wat voor over hebben om klasseoudste te zijn. Gelukkig zei hij er ook niets van als we tentamen hadden en we de boeken inzagen!

Het sporten was een genot en de faciliteiten waren groot. Ik heb daar wat afgerend en was fanatiek. ik weet nog de 800 meter loopt tegen Peter Relou. ik kon er niet vtegen dat hij zo vlak achter me liep en ben dus steeds harder gaan lopen tot het eind bij de finish.

Balen deed ik daar ook en daar heb ik nog steeds last van. Altijd die stomme tv op sporten. Als je eens een keer echt wat goeds wilde zien kon dat niet.

En dan Huubke. Hij verzorgde de eetzaal. Op een goede dag deugde de boter niet. Huubke erbij en die haalde zijn vinger door zijn mond, doopte hem in de boter en zei al kwijlend dat de boter goed was!!! Daarna even droog brood.

Over onze avondjes uit in de stad en de Paerdestal zal ik maar niets vertellen. Ik zou nog uren door kunnen schrijven maar ik stop er maar mee de rest bespreken we wel op de reünie.

Ja en dan terugkijkend vond ik het toch een heel bijzonderee tijd. Anders opgegroeid dan de meeste leeftijdsgenoten. Niet in een normaal gezin en niet tussen de meiden. De wereld begon voor mij pas toen ik in het felle contraterende Amsterdam ging studeren. Zonder de jaren op het internaat en drijfkracht die ik daar heb opgedaan had ik het nooit gered tot waar ik nu gekomen ben.

Jos Mol

De teksten en media op deze site zijn zonder enige vorm van garantie beschikbaar onder de GNU Free Documentation License alsmede een Creative Commons-licentie van het type Naamsvermelding-Gelijk delen 3.0.

Deze site is een initiatief van oud-intern WiebeVanDerWorp en wordt gesponsord door ViaISN.org.